Tafil DURAKU / POEZI: NJË KOKËRR GRURI

POEZI

Tafil DURAKU

 

NJË KOKËRR GRURI

 

1.

vargu i im

një kokërr

gruri

 

rritë zogj

e fluturojnë

horizonteve të mia

 

e cicërojnë liri

lartësive

e rrinë ballë shtëpie

 

 

2.

vargu i im

gjuhë dheu

e sy shqiponjeje

 

stërgjyshor lahet

deteve të veta

gjakun pastron në gjinjët tu

 

 

3.

vargu i im

gjuhë qiejsh

fytyrë njerëzie

 

syshqiponjajsh

këtu

krahët e vet forcon

 

 

4.

plot guxim

ecën

vargjeve të mia

 

vargjeve të dheut

lart

ku lindë liria

 

ecën dhe piqet kokrra

kokrrën kur sheh

dhe bëhet Shqipëria

 

 

5.

në shpinë dallgësh

vargu i im

vetveten gjen

 

varg e det ilirë

syrit tënd piqet

një kokërr gruri

 

 

6.

vështroj nga afër

ardhmërinë time

kallinjve të arës Alb

 

një kokërr gruri

vargu i im

lahet gjirit tënd sy

 

Maldelenë

në udhëtimin tonë shqiptar

udhë përjetë nuk then

 

 

7.

një kokërr gruri

vargjeve të mia

arë e jetë

 

thithë shiun

e qiellit

të vet

 

pushon

në kraharor dielli

miklon ftonj mbi det

 

 

E PANJOHUR

 

e ngjet për zemër

vargun tim

sy

 

me gjeth

i flet barit

një shekull

 

nuk e zgjedh

kurrë

ëndrrën

 

zgjohesh

siç lindë dielli

befasi

 

 

UDHË ZJARRI

 

ecën

papushim

udhës së zjarrit

 

bën roje diku

qiellor mbi dete

ai sy

 

etjes sime

vjel buzëqeshje

qielli

 

 

FJALA IME

 

e mbështesë

mendimin

e rrafshtë

 

rrasapetë

mendjeje

çdo fjalë

 

mendjebashkuar

kapërcejmë

bjeshkë e det

 

Maldelenë

Shtëpi e gardh t’i ruajmë ne

vetë

 

 

DASHURI

 

një trekëndësh sy

Udhës së Qumështit

qiellor horizonteve të mia

 

plot sekrete

udhës së dashurisë

a derdhë gëzim zemre

 

liqene

lumenj

dete

 

shtatë palë tokë

e qieje

bëj qejfe Shqipërie

 

 

PARTI E VEZË KRIMI

 

degëve të atdheut

dikush ngrohë

vezët e krimit

 

kryeshtëpie

pikon gjak

vëllezërish

 

e vezët

herë i ngrohë nëna

e shpesh njerka kuku

 

sa shtrenjtë shiten

këta zogj krimi

kudo

 

a ka hije krimi

që bën

politika

 

ç‘moshë ka

ç‘brirë po i mprehë

ç‘shtagë po i japë

 

kush po i ngrohë

vezët e krimit

mbi Atdhe Shqipërie

 

 

TOKË E RE

 

në mungesë buke

çelëm

toka të reja

 

i bëmë krejt arë

edhe cunga e rrënjë të huaja

i hoqëm prej tyre

 

tokë buke

bëmë

për qejfi

 

sot

e atë ditë

merak kam

 

e çelë

toka të reja

se ara do farë

 

e fara për të mbirë

do farë

të mirë

 

në butësinë e syrit

lagështinë e do

çdo arë për farë

 

 

NJË PIKË UJI

 

vargu im

një pikë uji

kokrra gruri bën

 

i pjekë

me rreze dielli

zogj atdheu rritë

 

 

NJË RREZE DIELLI

 

një kokërr gruri

vargu i im

sy

 

një pikë uji

ti

në vargun tim

 

një rreze dielli

jep bukë

e ti gjinj

 

JETA ËSHTË LUFTË

 

në këtë botë

luftë

hileqare

 

shekujsh

vjen

me dredhi

 

kush e ka bukën

e fiton luftën babëlok

më thoshe TI

 

Burojë, mars 2014

Contact

REDAKSIA artEX
NA SHKRUANI përmes portalit tonë KOMUNIKIMI/ Feedback !

© 2010 All rights reserved.

Make a website for freeWebnode