Poezi për Enverin
TË VISH ENVER, ME SHOKË BASHKË
Nga Iliriana KOLEKA (e bija e Spiro Kolekës)
Shqipëria para çlirimit
Gëlonte nga të shiturit e tradhëtarët
Bejlerë, agallarë e Zogu mbret
Pa moral tjetër, veç parasë
Faleminderit që na shpëtove
Për pesëdhjetë vjet nga kafshë mesjete
Sahanlëpirës injorantë
Turli bejlerësh me njëqind vese
Ti s’je më midis nesh
U bënë gati tridhjetë vjet
Të kam thënë o Komandant
Pa ty, vëndi s’po sheh diell
Populli dhe unë të kërkojmë patjetër
Të vish Enver bashkë me Gjeto Mujin
Të zhdukësh buçet e kriminelët
Ata që çdo ditë e ndrojnë flamurin
Ti me shokë ishit të pastër
Në shpirt kishit vegjëlinë
Ju akuzuan për shumë krime
Po shih këta djajtë si na kanë grirë
Vranë e prenë rininë e bukur
Mbushën varrezat, s’lanë vrima
Me vajzat, yjet e nënave
Me djemtë shqiptarë trima.
Të vish Enver, me shokë bashkë
Me Babën, Haxhiun e tim atë
kohën e dlirë ktheheni mbrapsht
Kur të vobektët kishin fat.
KUR KËRCISTE MALIHERI
Gjithë një popull i coptuar, lutet se çdo të vijë nesër,
E grabitën, masakruan, dhe në djall i’a çuan djersën
Ulërin cubëria, s’duam shtet si të Enverit
Kemi Naton…nuk na duhet, gryka flakë e maliherit
Zoti na i dha të tëra, ne mbetëm fukara
Nga pleshti nxjerrim dhjamë, edhe zoti faj s’na ka
Zgjedhim, ç’zgjedhim nëpër vite, veç godasim teneqenë
Prish kusi e bëj kanaçe, prish kanaçe e bëj legen
Kur gabimi përsëritet, nuk të ka faj e vërteta
Vjen një bajgë prej Amerike, të na thotë s’e ç’është jeta
Vijnë tredhakët na tregojnë, se kush qe e është Enveri
Por ky popull e mësoi, kur kërciste maliheri…